dinsdag 30 december 2014

Het net een beetje meer......


 

 Het verbeterde e-systeem

Een paar jaar geleden had ik de Strada van voormalig Vrouwlief omgebouwd met een e-assist.  Ik heb zelf ook een paar maanden met het systeem gereden, heeeeerlijk !!! Bijvoorbeeld de OlieBollenTocht van 2011 terug naar huis (toen even zonder snelheidsbegrenzing J) bij -4 graden en tegenwindkracht 6 wist ik een paar knapen van Velomobiel en zelfs Jurren gemakkelijk voor te blijven. Helaas verraadde het gezoem onder de motorkap mijn doortrapte spel en heb ik nog steeds een betwijfelde reputatie in de VB community.… Het systeem werkte dus goed (ik had het tenslotte zelf ontworpen) maar het had ook wat kinderziekten, hele lastige ziekten….
Nadat de motor betreurenswaardig een “burn-out” opliep  heb ik het systeem uitgebouwd en weggelegd.  Sindsdien heb ik het weer zwaar als ik met Beaubleu en de StradaExpress van Almere naar Schiphol commute.

Ondanks de problemen was de e-assist heel comfortabel want met 250 watt heeft het systeem meer vermogen dan een doorsnee Almeerse wielrenner. De gewenste ondersteuning van het systeem is instelbaar met een aantal vermogensinstellingen met voorkeuze knoppen op de pedelec, of met de duim-throttle. De voorwiel-hubmotor die ik gebruikte (normaal geïnstalleerd in het wiel van een oma-fiets),  topt normaal gesproken de snelheid af bij 25kpu maar omdat de motor nu in de velomobiel op de trapas zit en “mee schakelt” blijft hij bij alle snelheden ondersteunen. Gelukkig kun je de elektronica afstellen op de signalen van de wiel-snelheidssensor zodat de ondersteuning dan bij ongeveer 25kpu inhoudt. Echter onder de 25kpu bij een flinke beklimming met bagage geeft hij maximum vermogen maar ook maximum warmte. De constructie van de minimotor is zodanig dat de warmte lekker binnen in de motor blijft in plaats van te fungeren als verwarming voor je voeten. Dit gaat dus niet goed.

Vriendin VeloLies heeft ook een Velomobiel die doorgaans ver achter me rijdt. Dit ligt echter niet aan de velomobiel, dat zal ik even uitleggen: Ten eerste door iets wat alle vrouwen schijnen te hebben, iets ondoorgrondelijks voor mannen…..; heel veel handelingen die niets met fietsen te maken hebben, handschoenen, muts, spiegeltje afstellen, andere muts, sjaaltje, navigatie instellen als je al rolt, oh ik moet de hond nog even uitlaten enzo, etc. Je begrijpt het wel. Ten tweede rijdt ze wat trager bij optrekken en klimmen doordat ze minder mechanisch vermogen kan produceren. Dus heb ik het  e-assist setje weer tevoorschijn gehaald en de problemen aangepakt.

De problemen:

De kettingen liepen er steeds af en het liefst zaten ze met elkaar in de knoop zodat ik met zo een incident na 15 minuten klooien in de kou pas weer verder kon. Het duurde lang voordat ik de simpele oorzaak begreep: omdat het derailleur systeem maar één voorblad heeft (het tweede blad is voor de hulpmotor) en omdat het linker stuurhandvat een duim-throttle kreeg had ik de voor-derailleur geheel gedemonteerd. Als je dan met je been tegen de kettingbuis hangt, duw je de lange ketting van het grote voorblad en loopt hij in de korte ketting van de e-assist. Dit maakt hele nare geluiden, zelfs te horen als je er achter fietst… Een simpele steun aan de kettingbuis verhelpt dit nu.

De korte ketting van de e-assist varieert in spanning bij de omwentelingen van de motor en van het kleine kettingblad, en door de korte ketting heb je te weinig marge om een afgelopen ketting weer simpel te monteren. Leo van Alligt adviseert een kettingspanner die deze problemen oplost.

Kettingspanner en steun

De motorsteun die ik had ontworpen en die is gelast door Allert van Velomobiel.nl was iets te zwak en flexte en begon te scheuren. Allert heeft de steun met wat schaarplaten verstevigd.


Verstevigde steun
 
In de trapas behoort een vrijloop zodat je voeten niet worden meegesleurd door de motor als je even je voeten wilt stilhouden. De aanvankelijke vrijloop die ik had gekocht bij Akkurad begaf het al na zo een 1000km. Op mijn e-mails reageerden ze niet…. Recent bij Leo van Alligt een veel betere gekocht.

De doorgebrande minimotor heb ik vervangen door een zelfde soort minimotor van Devi-comfort. Echter deze motor krijgt nu veel koel gaten en pijpjes die door centrifugaal werking de koellucht door de motor ventileert. Het blijkt in de praktijk te werken, dit is te merken aan de “hete olielucht” die in de velomobiel hangt na een flinke klim zoals eergisteren met de oliebollentocht….. Heet wordt de motor dus nog wel maar hopelijk niet boven de maximum 120 graden.

  


motorhuis met extra koeling


 
 
 
 
De aangekochte motor heeft ook een leuk display met snelheidsindicatie en vermogensinstellingen.

 

 

 
 
 
 
 
Met de oliebollentocht van 2014 heeft VeloLies het systeem goed kunnen testen en met veel voldoening. In de 2 kilometer klim met licht motorgezoem wist ze met veel gehijg en een lage e-assist iedereen voor te blijven met een verrassend laag  energieverbruik tijdens de tocht. Mogelijk doordat het overvloedige ijs op de wegen de snelheden van een kleuterdriewieler niet overtroffen maar ook omdat VeloLies de ondersteuning doorgaans maar weinig gebruikt en primair vol trots zelf de energie levert. Gedurende het volgende jaar zal de duurzaamheid van het verbeterde systeem zich bewijzen!


Voor mijn eigen eigen Strada zoek ik ook een e-ondersteuning. Ik ben uit op een duurzaam systeem met een middenmotor. Sommige systemen zoals Bosch zijn niet voor een particuliere prutser te koop en zijn ook erg prijzig. De Bafang 8Fun is te breed voor mijn toepassing zodat mijn maatje 46 vast loopt in de neus van de Velo. De Sunstar S03 is leuk maar heeft nog geen hollowtech trapas. Een paar andere systemen te onbekend. Nog even zoeken dus…..

 

zondag 21 december 2014

Hulde aan de Wegenwacht !


 
Enkele dagen geleden in de oh zo vroege ochtend tijdens mijn forenzenrit naar Schiphol trachtte ik een kruising over te steken in Weesp, echter de velomobiel gedroeg zich ineens als een hometrainer wat de inspanning merkbaar verlichtte, echter ik kwam geen centimeter meer vooruit wat dan weer nadelig was voor mijn doelstelling om eens op tijd op kantoor te zijn.  Na wat initieel sleutelwerk moest ik concluderen dat er meer kennis, kunde, koffie en gereedschap nodig zou zijn.
 
 
 
 
Enkele jaren geleden had ik me geabonneerd op fietspech-hulp bij de ANWB. Een mooie kans om dit eens te testen en de dienst dan ook opgebeld “het kan een half uur tot een uur duren”. Gelukkig strandde ik bij een bemand BP tankstation met versnaperingen. De juffrouw achter de kassa die mijn bezwete lichaam in opperste extase aanschouwde bood me spontaan een koffiemuntje aan. Na  drie kwartier arriveerde er een zeer vriendelijke Wegenwachtmonteur die zo heus ook fietsgereedschap en onderdelen bij zich had. De brave man was in het verleden fietsenmaker geweest en wat mij betreft komt dit goed van pas!


 
Na wat sleutelwerk kwam de man tot de conclusie dat de vrijloop in het achterwiel het had begeven en zoiets zat niet in z'n onderdelen lade. Daar het maandag was, was er ook geen enkele fietsenmaker in de regio open. De man bood aan om zonder kosten een afsleepdienst te regelen die mij naar huis kon brengen of zelfs naar Dronten naar de velomobielenfabriek. Het "zonder kosten" sprak mij wel aan maar wel moest ik dan weer een uur wachten, en ongeduldig als ik van nature ben had ik daar niet veel trek in. Vriendin Liesbeth  woont vlakbij de plaats des onheils en was die dag vrij en dus belde ik haar of ze met de Espace kon langskomen om mij te halen. Espace, fantastische auto, weer geen probleem voor een Strada!